Weer opkrabbelen

Het is heerlijk om weer thuis te zijn! Het mooie weer helpt natuurlijk ook, de buitenlucht is heerlijk en de bewegingsruimte ook. Ik kan nu echt weer iets doen, daar ben je veroordeeld  van lopen van de stoel naar toilet en weer terug. Meer dan zitten, lezen, tv kijken en een puzzeltje maken is er niet te doen. 

Ik mag nu 9 dagen niet dichtbij anderen komen, 16 dagen bij kinderen onder de 10 jaar en zwangere vrouwen. 

De afstand moet tenminste 1 meter zijn, liefst meer. Slapen mag niet zo dichtbij Arnold, dus Matthijs en ik moeten ruilen van bed. Op zijn kamer lig ik het verste weg van iedereen want de straling gaat dwars door muren etc. 

Ook gelden regels voor openbaar vervoer en in de auto/taxi mag ik niet naast de bestuurder zitten, maar schuin erachter gedurende maximaal 1 uur. 

Geen bijeenkomsten bezoeken waarbij je langer dan 1 uur naast iemand zit. En zo nog wat van zulk soort regels. 

Dinsdag moet ik terugkomen en wordt de straling opnieuw gemeten. De kans bestaat dat de regels dan vervallen. 

Qua vermoeidheid gaat het vandaag wat beter dan gisteren. Kleine stapjes vooruit hoop ik, de internist zei vandaag dat het wel 6 weken duurt voor de Thyrax weer goed werkt, los van de fysieke revalidatie. 

Zoals gezegd dinsdag de total body scan, dat duurt 1,5 uur en dan kunnen ze zien waar het radioactieve jodium zich gehecht heeft. De kans bestaat ook dat er niets te zien is, dat blijft voorlopig spannend. Die uitslag krijg ik pas in oktober van de internist. 

Dat duurt lang, maar komt omdat er geen consequenties zitten aan de uitkomst qua behandeling. Mocht het niet goed zijn, dan ben ik nu al behandeld en kan er verder niks extra's worden gedaan. 

Ik wil jullie heeeel erg bedanken voor alle steun, lieve berichtjes enz, het heeft me echt heel goed gedaan! 

Ik zal vanaf nu wat minder schrijven, het grootste deel is achter de rug. Het wordt nu een tijd van afwachten en langzaam aan weer opknappen.