Ik was vanmorgen al zo vreselijk moe dat ik tegen half 12 niet goed raad meer wist. Hangen in de stoel, al het water, heb ik nou honger of ben ik misselijk, hoofdpijn.
Tussen de middag kwamen de waterlanders toen de lieve verpleegkundige even kwam kletsen in de deuropening.
Na het eten ben ik een uurtje gaan liggen en heb zowaar wat kunnen slapen met een pararcetamolletje. Dat heeft me wel goed gedaan gelukkig.
Net kwam de verpleegkundige gedag zeggen (haar dienst zit er voor vandaag op), drinken brengen en ze had post voor me. Ik was verbaasd, het zat in een interne enveloppe. Ze zei, ik heb m'n hart gevolgd, als je het niks vindt scheur je het maar door. Dit is wat erin zat:
Daar kwamen de waterlanders al weer. Hoe ontzettend lief ze hier zijn en voor mij zorgen blijkt dus wel weer.
Zoveel lieve mensen om me heen, zoveel om dankbaar voor te zijn.
Dank jullie wel allemaal hiervoor, ik kan niet met woorden beschrijven hoe jullie met z'n allen mij hierdoor heen slepen!!
3 opmerkingen:
super. Monique logisch dat het zwaar is. We leven met je mee. Maar jij moet het doen! Wat een lieve zuster.
Ja geduld is een schone zaak, hadden we er maar wat meer van.....
Hopelijk mag je morgen naar huis.
Gr Bas
Vergeet niet hoe lief je zelf bent Monique :). Als iedereen nu net als die verpleegkundige zijn/haar hart laat spreken! Hoop dat de 65 snel 20 wordt. Lieve groet, Machteld
Lieve Monique, hou goede moed. Dat is gemskkelijker gezegd dan gedaan
Step by step !
Veel liefs Yvinne
Een reactie posten