Het smaakte heerlijk met boter en suiker en vanmiddag wat kaas. Vanavond aardappelen gekookt en toen gebakken, tartaartje en snijbonen. Beetje yoghurt na en een appeltje tussendoor en de eerste dag kan al weer afgestreept worden.
Het engste is dat je de hele dag denkt bij alles wat je eet of drinkt, o jee ik doe het toch wel goed hè?! Toch niet per ongeluk kraanwater gepakt uit automatisme? Geloof dat het wel goed is gegaan en als je me een beetje kent weet je dat ik ook dit natuurlijk uitermate perfect wil doen.
Daarnaast ben ik ook nog bezig met dingen geregeld krijgen in het ziekenhuis. Doordat mijn eigen internist met pensioen is en ik door een waarnemer van de opvolger ben gezien (die eind van deze week weer weg is) lukt het me niet om een labformulier en verwijsbrief voor de fysiotherapie te krijgen. Vandaag een belafspraak en tot m'n verbazing werd ik gebeld door weer een nieuwe dokter, werkdag 1 vandaag. Het hele verhaal maar weer verteld en nu hoop ik dat er actie komt. De verwijsbrief heb ik gefaxed (nu hopen op een ingevulde versie retour), labformulier moet nu wel komen en volgende week een belafspraak met een nieuwe (ik ga er van uit dan vaste) endocrinoloog. Maar als ik zelf toch niet zo bijdehand was... Je moet echt overal zelf achter aan. Of ben ik te bijdehand en veeleisend? De waarheid ligt vast in het midden.
De vermoeidheid is te handelen cq mee te leven, armen en benen worden wel steeds moeilijker (vandaar de fysio voor straks). Brood snijden was een hele klus vanmorgen maar het goede nieuws is dat als ik ze niet hoef te gebruiken het goed uit te houden is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten