Op de scan was niets te zien. Het uptake percentage was nu 0,07% ten opzichte van 0,15% de vorige keer. Aan de ene kant wil je steeds maar vergelijken met toen maar het levert eigenlijk weinig op. De computer moet nou eenmaal een rondje tekenen omdat er niets te zien was en dat levert het percentage op. Ik hoopte dat hoe lager het is, hoe minder er maandag opgenomen wordt van het radioactieve spulletje dus hoe eerder ik naar huis kan. Maar dat hoeft niet zo te zijn.
De vraag die bij me opkwam was, als het niet in m'n hals zit, is het dan aannemelijk dat het elders zit en bv uitgezaaid is naar de longen? Moet ik daar rekening mee houden?
Hierop volgde geen duidelijk antwoord. Dat kan maar het hoeft helemaal niet zo te zijn. Het nadeel van deze ziekte is dat er eerst behandeld moet worden en pas achteraf zullen er mogelijk antwoorden komen. Maar ook dat hoeft niet.
"Aan de overkant" (zoals de arts het Dijkzigt noemde) staat een prachtige machine die de mooiste plaatjes maakt, maar het kan zo zijn dat de waarde in het bloed wel verhoogd was maar er alsnog niets op de beelden te zien is. Op 9 september wordt die scan gemaakt en daar volgen dan ook 3D plaatjes uit, vergelijkbaar met coupes van een CT-scan. Deze plaatjes worden door de radioloog bekeken en als je na 6 weken weer terug komt op de polikliniek krijg je daarvan pas de uitslag.
Enige "goede" nieuws is dat mocht er een uitzaaiing zijn, deze meteen behandeld is.
Al met al zijn we dus weinig wijzer geworden en ga ik langzaam aan het idee wennen dat de onzekerheid nog wel een poos zal blijven. Ongeacht de uitkomst van de scan zal pas over een jaar duidelijkheid komen of het thyreoglobuline dan 0 of onmeetbaar is en of dit hele traject weer herhaald moet worden.
Het is echt een technisch verhaal hè.
Wat nog even spannend is, is of ik op een 1-persoonskamer kom. Er is een verbouwing geweest, er moeten nu meerdere behandelingen in deze kamers gegeven worden. Het kan zijn dat je met 2 of zelfs 3 personen opgesloten wordt.
Dat zie ik dus echt niet zitten en ik heb aangegeven dat ik dan naar huis ga, dan maar een andere keer. En dat doe ik ook echt, daar ligt een hele duidelijke grens voor mij. Het is heel anders als je in een gewoon ziekenhuis ligt waar je bezoek mag krijgen en er allemaal personeel in en uit loopt en jij van je kamer af mag. Je wordt daar in quarantaine tot elkaar veroordeeld en je bent je privacy totaal kwijt. Dat dus echt niet.
Er is notitie van gemaakt dus nu fingers crossed dan maar.
Genoeg voor vandaag, het is al een veel te lang verhaal naar m'n zin. Less is more, ik heb er nog wel eens moeite mee blijkt haha!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten