Tijd om nu een stap terug te doen en voor mezelf te gaan zorgen in plaats van voor een ander. Daarbij natuurlijk gesteund door de wetenschap dat de lieve collega's de boel prima draaiende houden in het hospice, daar hoef ik me echt geen zorgen over te maken!
Ik merk naast de vermoeidheid dat ik veel last heb van de onzekerheid wat betreft de kamer. Telkens houd ik mezelf deze prachtige spreuk voor: Don't cross the river before you are there.
Loslaten dus en als ik maandag aan de oever sta ga ik wel zien hoe ik aan de overkant ga komen en wanneer.
Klinkt natuurlijk heel goed, maar om het in de praktijk te brengen is best moeilijk.
Alle lieve blijken van medeleven van de mensen om mij heen doen ons heel goed en slepen ons door deze dagen heen. Bedankt allemaal hiervoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten